taze sabah soluğu tutmaya durdu gün kurucu
karanlığın dipsizliğinden
sabahı hasarsız çekip almaktı esas derdi
acısı süzülmüş rezaki üzüm misali sunmak günü size
işte bundan
ağıt yüklüdür gecenin bilinmez işçisi
acıları yüklenip yorgun düşer
ilk ışıltısı sızarken güne
göğsü parçalanmış prometeus gibi
bir sonraki gece kavgasına yatar
her gün
bilinmez kahramanların acıları pahasına
aydınlığa kalkar

aydınlıklar
sabahların süsü olmasın
kanıksansın mutlu sabah demleri
zincirsiz olsun günler
kırları tüketip
sonsuzluk koşan gülmeler
tanyeri tadında olsun

yazgısında
anlaşılmazlığı olmasın yaşamın
şaşırtmasın hiçbir güzel yarın yarın

…………………….. diyorsam
tuhaflığıma verin

gecekarası gözlere sürülmüşüm
aydınlığın düşlere saklandığı
gün kaçaklığına gel
günü
kolayına aydın edemem
ama sen gel
gelmezsen
gün
gün olmaz
aydınlansa da ortalık
içim aymaz

güleç girin güne çocuklar
derdi ninem her sabah
güneş tadında gülerek
derin uykulardan çekip alırken bizi
günü aydın ederdi
günaydın demeden
günaydın demeden
şimdi ben
günaydın mı desem
yoksa alnına güneşi mi indirsem

az sonra sabah pürtelaş olacak
kuşların kanadında açacak gün

aydınlığı yakmadı daha
görmedim evet
ne kuşları
ne de telaşını günün

mutlak öyle olmalı ama

yoksa ne diye
ışıltısından önce kıpırtısı dokunsun içime

ne diye
aymadan gün
günaydın diyeyim size

gerçi sabah değil şimdi
ama geç uyananlara
hiç uyanmamış olanlara hatta

sesleneyim dedim

günaydınlara
her sabah bir şiir eklerim
yürek kapınıza ışımak isterim
elbet ışımaktaysa içim
ama karanlık kaplamışsa beni
hüznüme ortak olmanızı beklerim

yarın sabah kim
kim uzatacak bu köşeye
en tazesinden bir şiir