gözlerimi örttüler önce
bağladılar elimi kolumu sonra hemen
sonra cancaazım
o kırdıkları kanatlarımı
zincire vurdukları yanlarımı
sergilediler teker teker
ama işte ah
bilincimi öldürmeyi beceremediler
şimdi duyabiliyorsan isyanımı gaipten gelen çığlık gibi
bil ki ben artık yoklardayım bedenen
üzülme e mi sen
sokaktaki çocuğun zafer işaretinde
yeniden doğarım ben
Selah Özakın 